در افغانستان، آهنگ های پاک و ناپاک وجود نداشته است. آهنگ های افغانی معمولاً در خانه ها، سالون های محافل خوشی، رستورانت ها، و موترهای شخصی و شهری بدون درنظرداشت محتوای آن و بدون درنظرداشت اینکه چه کسانی به آن گوش میدهند پخش و یا پلی می شوند و همهی حاضرین چه در خانه ها، رستورانت ها و یا موتر ها به آنها گوش میدهند. به احتمال زیاد کسی متوجه محتوای تحریک آمیز جنسی و مناسب نبودن متن این آهنگ ها برای اطفال زیر ۱۸ سال – چه دختر و یا پسر – نمی شوند.
مثلاً، آهنگ شرافت پروانی میگوید “بیا که در بغل تنگت بگیرم، (۳۶۰) بوسه از لب قندت بگیرم.”
و یا آهنگ هنگامه میگوید “شب لبان داغ خود دیدم بر لبان تو، آتشی به جانم زد آتش لبان تو”
و یا آهنگ محلی افغانی میگوید “ای نگار پخته چین هستم غلامت، بگیر دستم ببر بالای بامت، ببر بالای بام کسی نباشه، بچوشم شربت دور لبانت”
و یا آهنگ احمد ظاهر میگوید “راکره شراب دسرو لبانو صنم، نظر لره نظر لره په عاشقانو صنم”
در کانادا و امریکا اما، آهنگ های پاک و ناپاک ازهم تفکیک می شوند و اطفال معمولاً اجازه ندارند به آهنگ های گوش بدهند که گپ های کوچه و بازاری و یا محتوای تحریک آمیز جنسی داشته باشند. در رسانه های اجتماعی معمولاً نسخه های پاک آهنگ ها نیز به نشر میرسند. یعنی واژه های نامناسب را از آهنگ حذف میکنند و عین آهنگ با عین کیفیت را برای اطفال زیر ۱۸ سال نشر می نمایند تا اطفال و یا خانواده ها با حضور اطفال خود بنوانند به آنها گوش بدهند. اینگونه، شما میتوانید در تنهایی نسخهی اصلی آهنگ را بشنوید و در حضور اطفال ِ خانواده، به نسخهی پاک آهنگ گوش دهید. مثلاً اگر آهنگ “شوخ چشم پاره” را روی یوتیوب جستجو میکنید تنها نیاز است بنویسید “نسخهی پاکِ شوخ ِ چشم پاره” و یا (Shokhe Chashem Paara clean version) و نسخهی پاکِ آهنگ ِ مورد نظر را بشنوید.
با این روش، به باور غربی ها، از دید اخلاقی، اطفال کمتر در معرض محتوای تحریک آمیز جنسی و شعرهای نامناسب برای اطفال زیر ۱۸ سال قرار میگیرند.
آیا شما طرفدار این هستید که آوازخوان های افغان نیز یک نسخهی پاک از آهنگ نشرشدهی خود را برای شنیدن ِ اطفال زیر ۱۸ سال به بازار عرضه کنند؟ آیا چنین چیزی عملی است؟
با شما موافقم محترم